ﭘـﻪ ﺗـﻮﺭﻩ ﺷـﭙـﻪ ﻣﻲ ﺩ ﺯړﻩ ﮐـﻮﺭﺗـﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﺩﺟـﺎﻧـﺎﻥ ﻏـﻤﻪ څـﻮﻣـﺮﻩ ﭘټ ﺍﻭ ﭘـﺮﯾـﺸـﺎﻧـﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﺑـﯿـﺎ ﺩﻱ ﺭﺍﻭﯾـښ ﮐړﻝ ﭘﻪ ﺩﺭﻧـﻮ ﺧﻮﺑـﻮ ﻭﯾﺪﻩ ﯾﺎﺩﻭﻧـﻪ
ﻟﮑـﻪ ﺷـﺒـﻨـﻢ ﺩﮔﻞ ﻭ ﻣــﺦ ﺗــﻪ ﻟــﻪ ﺍﺳﻤـﺎﻧـﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﺗـﺮﻱ ﭘـﻪ ﻟـړﺯﻩ ﻣـﻲ ﺩ ﻭﺟـﻮﺩ ټـﻮﻝ ﺍﻧـﺪﺍﻣـﻮﻧﻪ ﺷﻮﻝ
ﻟﮑﻪ ﺳـــړﻩ ﺳـﯿـﻠۍ ﻟــﻪ ﮐــﻮﻣــﻪ ﺑــﯿــﺎﺑــﺎﻧـﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﻻړﻝ ﻟﻪ ﺳﺘﺮﮔﻮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍږﻩ ﺩ ﻧﯿﻤﻲ ﺷﭙﻲ ﺧـﻮﺑﻮﻧـﻪ
څـﻨـﮕﻪ ﺩ ﻏﻠﻪ ﻏـﻮﻧﺪﻱ ﻣﻲ ﺯړﻩ ﺗﻪ ﭘﻪ ﺍﺳﺎﻧـﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﺯﻣﺎ ﻣﯿﻠﻤﻪ ﭘﺎﻝ ﺯړﮔﯽ ﺩﻱ څﻮﻣﺮﻩ ﭘﻪ ﺍﺧﻼﺹ ﻗﺒﻠﻮﻱ
ﺩ ﻣـﯿـﻨﻲ ﺩﺭﺩﻩ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺗﻪ ﻟﻪ ﺟـﺎﻧـﺎﻧـﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
ﻟﮑﻪ ﺟـﻞ ﻭﻫـﻠـﻲ ﻣـﺴـﺎﻓـﺮ ﺳـﺘـړﯤ ﺳﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﺭﺍﻏـﻠﻲ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﻭﻃﻨﻪ ﺗﻪ ﺩ ﻣﻴړﻧﻮ ﺍﻭ ﺯﻣﺮﻳﺎنو ﻭﻃﻦ ﻳﻲ
ﺗﻪ ﺩ ﻣﻴﺮﻭﻳﺲ ﺍﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺩ ﺗﻮﺭﻳﺎﻟﻮ ﻭﻃﻦ ﻳﻲ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﻫﻠﻤﻨﺪ ﺳﺘﺎ ﺩ ﻣﻴﻮﻧﺪ ﺳﺘﺎ ﺩ ﮐﻨﺪﻫﺎ ﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎ ﺭ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﻫﺮﺍﺕ ﺩ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺩ ﻣﻨﺎ ﺭﻭﻧﻮ ﻋﻈﻤﺖ
ﮐړ ﺭﺍ ﭘﻪ ﻳﺎﺩ ﺩ ﻣﻼﻟۍ ﺩ ﻏﻮﺭ ځنگوﻧﻮ ﻋﻈﻤﺖ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﺷﻴﻨﮑۍ ﺳﺘﺎ ﺩ ﻣﺎﺭﺟﻲ ﺩ ﺳﺨﺖ ﻧﺎﺗﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښﮑﻠﻲ ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﮐﻨړ جنگیاﻟﻲ ﻭﺭﻭﻧﻪ ﺍﻭ ﻟﻐﻤﺎﻥ ﭼﻲ ﻭﻳﻨﻢ
ﺭﺍ ﭘﺎ څیدﻟﻲ ښه ځوﺍﻧﺎﻥ ﺩ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﭼﻲ ﻭﻳﻨﻢ
ﺯړﻩ ﻣﻲ ډﺍډﻩ ﺷﻲ ﻭﺍﻳﻢ ﺳﺘﺎ ﺩ ﮐﺎﺑﻞ ښاﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﭼﻲ ﺍﺷﻐﺎلگر ﺍنگرﻳﺰ ﻳﻲ ﻣﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺭﭘﻪ ﺩﺭ ﻏﻮﻧﺪﻱ ﮐړ
ﭼﻲ ﺳﻮﺭ لښکر ﻳﻲ ﺩ ﺭﻭﺳﺎﻧﻮﺧﺎﮎ ﭘﻪ ﺳﺮ ﻏﻮﻧﺪﻱ ﮐړ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﭘﮑﺘﻴﺎ ﺳﺘﺎ ﺩ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﺎﻻ ﺣﺼﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍ ﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښﮑﻠﻲ ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﺩ ښمن ډﺍﺭﻳږﻱ ﻟﻪ ﻏﺰﻧﻲ ﺯﺍﺑﻞ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭﻃﻨﻪ
ﺗﻴﺎﺭ ﻭﻻړ ﺩﻱ ﺩ ﮐﻨﺪﻭﺯ، ﺗﺨﺎﺭ، ﺑﻐﻼﻥ ﻭﻃﻨﻪ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﭘﺎﻣﻴﺮ ﺳﺘﺎ ﻫﻨﺪﻭﮐﺶ ﺳﺘﺎ ﺩ ﻣﺰﺍﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ډﮎ ﻟﻪ ﻟﻌﻠﻮ ﻭﯤ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻮ ﮐړﻯ ﺗﺎﻻ ﻭﻃﻨﻪ
ﻟﻪ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﺗﺮ جگدﻟﮏ ﺷﻬﺮ ﺻﻔﺎ ﻭﻃﻨﻪ
ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﻓﺮﺍﻩ ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﺗﺨﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ، ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﻭﻃﻨﻪ ﺗﺎ ﺗﻪ ﭼﻲ ﻫﺮ ﭼﺎ ﭘﻪ ﺑﺪ ﻧﻈﺮ ﮐﺘﻠﻲ
ټوټی ټوټی ﺧﻮﺍﺭﻭ ﺯﺑﻮﻥ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻻﺭﻩ ﺗﻠﻠﻲ
ﺳﺘﺎ ﻣﻴﻤﻨﻪ ﺩﻩ ﻏﻴﺮﺗﻲ ﺳﺘﺎ ﺩ ﻓﺮﺧﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ، ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرﻫﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﺳﺘﺎ جنگیاﻟﻲ ﭘﻪ ﻏﻮﺭ ﺭﻭﺯگاﻥ جنگږﻱ
ﻫﻢ ﭘﻪ ﻟﻮگر ﻫﻢ ﭘﻪ ﻏﺰﻧﻲ ﻫﻢ ﭘﻪ
ﺑﺎﻣﻴﺎﻥ جنگږﻱ
ﺳﺘﺎ ﺩ ﺯړﻭ ﺳﺘﺎ ﺩ ﺯﻟﻤﻮ ﺳﺘﺎ ﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
گرﺍﻧﻪ ﻭﻃﻨﻪ ، ﺳﺘﺎ ﺩ ښکلی ننگرهاﺭ ځینی ﺟﺎﺭ
ﺗﻪ څه ﺧﺒﺮ ﻳﯥ ﭼﯥ څه ﺣﺎﻝ ﻛﯥ ﺯﻧﺪگی ﺗﯧﺮﻭﻡ
ﺳﺘﺎ ﺩ ښاﻳﺴﺖ ﭘﻪ ﺩﺭﻣﺴﺎﻝ ﻛﯥ ﺯﻧﺪگی ﺗﯧﺮﻭﻡ
ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﺰﺩﻩ ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﺭﺍﺷﻲ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻧﻪ ملگرو ؟
ﺯﻩ ﻳﯥ ﻫﻐﺴﯥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻛﯥ ﺯﻧﺪگی ﺗﯧﺮﻭﻡ
ﺳﺘﺎﺩﺭﺍتګ ﻻﺭﯤ څاﺭﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﺩﺟﺪﺍﻳﺊ ﺷﭙﯥ ﺗﯧﺮﻭﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﺧﻮﺏ ﻣﯥ ﻟﻴﺪﻟﻮﻣﺎﺗﻪ ګل ﺩﺻﻨﻮﺑﺮﺭﺍﮐﻮﯤ
ﺯړﻩ ﭘﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻮﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﮐﻠﻪ ﭘﻪ ﺳﻮﭺ ﮐﯥ ﺩګلوﻧﻮ ﭘﻪ ﺑﺎﻏﻮﮐﯥ ګرځو
ﮐﻠﻪ ﺩﯤ ﺯﻧﯥ ﻭﺗړﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﺩﺍﺩﻫﺠﺮﺍﻥ ﭘﻪ ﺗوﺮﻭﺷﭙﻮﮐﯥ ﭘﻪ ﻣﺎڅه ﺗﻴﺮﻳږﻱ؟
ﺗﺎﺏ ﺩﯤ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻧﻮﺭﻧﻪ ﻟﺮﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی ؟
ﺳﺘﺎﺩﺳﻔﺮﻣﻮﺩﯤ ﺍﻭږﺩﯤ ﺍﻭﺗﺮﺧﯥ ﺷﻮﯤ ډﯦﺮﯤ
ﺯﻩ ﺩﯤ ﻧږﺩﯤ ﻻﺭﯤ څاﺭﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﺯﻣﺎﺩﯤ ﺑﺨﺖ ﻣﻌﺸﻮﻗﯥ ﺗﻪ ﺯﻣﺎ ﻭﻃﻦ ﺗﻪ ﺭﺍﺷﻪ
ﺑﯥ ﺗﺎﻭﻃﻦ ﺯﻩ څه ﮐﻮﻣﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی؟
ﺳﭙﻴﻨﯥ ﺭڼاﻭﺭځی ﻣﯥ ﺗﻮﺭﯤ ﺗﻴﺎﺭﯤ ﺷﻮﯤ ﺭﺍﺗﻪ
ﺩ ﺍﺻﻠﺰﻱ ﺩﺯړﻩ ﺩﺭﻣﻠﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ ﺭﺍځی ؟
ﺳﺘـــــــﺎ ﭘـــــﻪ ﻣﯿﻨﯽ ﮐــــﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﻡ ﺗـــــﻪ ﺑﻪ ﻣﯽ گوﺭﯼ
ﺩﺍ ﯾــــــــــــﻮ ﺳـــــــﻮﺍﻝ ﺩﺭﺗـــﻪ ﮐــــﻮﻡ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﯽ ګـــﻮﺭﯼ
ﺟﻨــــــــﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﭼﯽ ﺳﺘـــــــﺎ ﮐـــــــﻮﺭ ﺑــــــﺎﻧﺪﯼ ﺗﯿﺮﯾږﯼ
ﯾـــــــــﻮ ﺁﻭﺍﺯ ﺑـــــﻪ ﺩﺭ ﮐـــــــــﻮﻡ ﺗــــــﻪ ﺑﻪ ﻣﯽ ګـــــــﻮﺭﯼ
ﺗـــــﻪ ﺑـــــﻪ ﺳــــﻮﺍﻝ ﺭﺍﺗﻪ ﮐـــــــــﻮﯼ ﭼﯽ ﺭﺍ ﺍﻭﭼـــﺖ ﺷﻪ
ﺯﻩ ﺑــــﻪ ﻏﻠــــــﯽ ﺩﺭﻧﻪ ځـــــــــــــــﻢ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﯽ ګـــــﻮﺭﯼ
ﺩ ﺯړﻩ ﻧﻪ ﻣـﯽ ﭼﺎﭘﯿﺮﻩ ﺷـﻮﯼ ﻟﻤـﺒﯽ ﭘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐـﯽ
ځوﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻩ ﺍﺷﻨﺎ ﺧﺎﻭﺭﯼ ﺍﯾﺮﯼ ﭘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﯽ
ﺳــﺘﺎ ﻻﺭﯼ ﺑـﻪ څـﺎﺭﻣــﻪ ﺗﺮ ﻗﯿﺎﻣـﺘﻪ ﺩ ﺯړﻩ ﺳـــﺮﻩ
ﺑﻬــﯿږﯼ ﮐﯽ ﺩﺯړﻩ ﻣـﯽ ﻭﯾﻨﯽ ﺳﺮﯼ ﭘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﯽ
ﺩﻧﯿﺎ ﺩﯼ ﺭﺍﺗﻪ ﻭﺍﯾﯽ ﺯﻩ ﺑﻪ ﺳـﯿﺮﯼ ګرﯾﻮﺍﻥ ګرځـﻢ
ﺗﺮ څــﻮ ﭼــﻪ ګلی ﻧﺸـﻢ ﻟـــﯿﻮﻧﯽ ﭘـﻪ ﻣـﺤﺒﺖ ﮐـﯽ
ﺍﻯ ﺯﺭﮔﻴﻪ ﺑﻴﻮﻓﺎ ﻳﺎﺩﻭﻯ ﻭﻟﻰ؟
ﭼﻲ ﻳﻲ ﻫﻴﺮ ﻛﺮﻱ ﺗﻪ ﻳﻲ ﻻ ﻳﺎﺩﻭﻯ ﻭﻟﻰ؟
ﻛﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻭ ﻛﻪ ﻧﺎﺯﻙ ﻭﻭ ﺧﭙﻞ ﺩﻱ ﻧﻪ ﻭﻭ
ﭘﺮﺩﻯ ﻫﺴﻲ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﻳﺎﺩﻭﻯ ﻭﻟﻰ؟
ﭼﻲ ﻳﻲ ﺧﻮﻯ ﺧﺼﻠﺖ ﺩ ﺭﻧﮓ ﭘﻪ ﺷﺎﻧﻲ ﻧﻪ ﻭﻭ
ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺲ ﺩﺍﺳﻲ ﺯﻳﺒﺎ ﻳﺎﺩﻭﻯ ﻭﻟﻰ؟
ﺳﺘﻮﺭﯼ ﺯﻣﻮنگ ﺩ ﮐﻮﺭ ﭘﻪ ﺑﺎﻡ ﻭﯼ ﺗﺮ ﺳﺤﺮﻩ ﭘﻮﺭﯼ
ﺯﻣﺎ ﻫﻢ ټوﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻭﺭ ﭘﺎﻡ ﻭﯼ ﺗﺮ ﺳﺤﺮﻩ ﭘﻮﺭﯼ
ﺍﯼ ﻟﯿﻮﻧﯽ بیگاﻩ ﺭﺍﻧﻐﻠﯽ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻭﺍﺧﯿﺴﺘﻤﻪ
ﭘﻪ ﻣﺎ ﺩﯼ ټکی ﺧﻮﺏ ﺣﺮﺍﻡ ﻭﯼ ﺗﺮ ﺳﺤﺮﻩ ﭘﻮﺭﯼ
چاچې وخوړه ګوزار د لغماني
بیابه نه ورزي په لار د لغماني
د شرافت به مکمل درسونه زده کړي
که څوک تیر شول په بازار د لغماني
د رقیب نه سر چپه پوستکي وباسي
خلکو مه تنګوئ یار د لغماني
ﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﻣﯥ ﭘﻪ سلگو ﺩﻩ، ﻫﺮﻩ ﺳﺎﻩ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﺘﻮ
ﺩﺍ ﻣﯥ څرنگه ﮊﻭﻧﺪﻭﻥ ﺩﻩ ﭼﯥ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯥ ﭘﻪ گیلو
ﺯﻣﺎ ﮊﻭﺑﻞ،ﮊﻭﺑﻞ ﺯړﻩ ﺗﻪ، ﺩ ﺩﺭﻣﻠﻮ ﻫﯿﻠﻪ ﻧﺸﺘﻪ
ﻫﺮ ﭘﺮﻫﺮ ﻣﯥ ﻧﺎﺳﻮﺭ ﺷﻮﻱ ﻫﺮﻩ ﺍﻭښکه ﭘﻪ ﺯﺍﺭﻭ
ﺍﯤ ﺩ ﻫﯿﻠﻮ ﺯﯾړﻩ ﻟﻤﺮﻩ، ﺍۍ ﺩ ﺳﻮﻟﯥ ﻣﺎﺯﺩیگره
ﻫﺮ ﺍﺭﻣﺎﻥ ﭘﻪ ﺯﻧﮑﻨﺪﻥ ﺷﻮ ﻫﺮﻩ ﻫﯿﻠﻪ ﭘﻪ گاڼډﻭ
څﻮﻣﺮﻩ ﺳﺘړﯼ ﻟﻪ ﻧﻮﻣﻮﻧﻪ، څه ټکرۍ ﺩ ﺗﻮﭘﺎﻥ ﺧﻮﺭﻡ
ﺍﯼ ﺩﻭﺧﺖ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻪ ﻭﺍﻭﺭﻩ ﺩ ﺯړﻩ ﻏږ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻧﺎﺭﻭ
ﻫﻢ ﺍﺯﺑﮏ، ﻫﻢ ﻣﯥ ﺗﺎ ﺟﮏ،ﻫﻢ پښتوﻥ،ﯾﺎ ﭘﺸﻪ ﻳﻲ
ﺯﻣﺎ ﻫډ ﺯﻣﺎ ﺑﺪﻥ ﺩﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﺭﺳﯥ ﮐړﻱ ﮐﻪ پښتو!
ﺗﻪ ﻣﯥ گوﺭﻩ ﻫﺮ ﺑﭽﯥ ﺗﻪ، ﭼﯥ ﭘﺮﯼ ﺑﻞ ﺩ ﺟﻬﻞ ﺍﻭﺭ
ﺧﺪﺍﯾﻪ، ﭘﻮﺭﺗﻪ ﮐړﻩ ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﺗﻮﺭ ﺗﻤﻮﻧﻪ ﺩ ﺗﯿﺎﺭﻭ
ما انتظار کې ټوله شپه اوخوړه
تا لیوني خپله وعده اوخوړه . .
ما ویل چه ډیر څه به اشنا ته وایم
ستا یو کتو رانه قیصه اوخوړه . . .
د یار سرو شونډو وارخطا غوندې کړم
لکه پتنګ مې سره لمبه اوخوړه . .
لکه ماشوم په چغو سر یم ژاړم
نن مې په مینه کې دوکه اوخوړه
قراره بس که راپخلا شه کنه
د هجر شپو مې حوصله اوخوړه
د هجر شپو مې حوصله اوخوړه
د هجر شپو مې حوصله اوخوړه
ساده پـښــتون یم د خپل ځان درته صفت نه کوم .
هر سه کــــــــــــــوم خو د اسلام نه بغاوت نه کوم
چی په دوســــــــتی کښی دی د شانه ګذارونه کول
اغــــــــــیاره پام چی نور خوبونه د غفلت نه کوم
.!!**~خپل وطن..!!**~
لمر زما د وطن ښکلی دی . . !
او هم یې شین چمن ښکلی دی
سپوږمې یې په اسمان خوند کویي
هر ستوری په لمن ښکلي دي . .!!
شبنم ته یې کوره هر سهر
د ګل په ټول بدن ښګلی دی
څنګه یې ماښام وستایم . . .
چې یې هر ماڅښتن ښکلی دی
که د سمے که د غره خکلی دی،
ٹوله دنیا کی پختانه خکلی دی.
،
وطن ته راشه مسافره اشنا،
دلته هوا دلته اوبه خکلی دی.
،
یاره رختیا راباندی سه له واۓ،
داپسرلی ستا نه په سه خکلی دی.
،
ساگ د شڑشمو او د جوارو ڈوڈئ،
ٹنگی شملی ساڑه ماسته خکلی دی.
،
خیر دے د بل چانه پختنه اوکه،
دا ستا بریتونه زما بانڑه خکلی دی
تر سو به گرزے مرور خفه خفه جانانه،
خپله به راشے که در اولیگم جرگه جانانه
ستا د خوگو خوگو خبرو په ارمان یمه،
مینه که نه کوے خبرے خو کوه جانانه
په زړه ګذار کوم چې هېره مې شې
په زړه ګذار کوم چې هېره مې شې
غاړې ته چې راشي نو نخرې کوي
هسې سپکاوى به د توبې کوي
ورسته ولې ترې خونخواره ليوان جوړشي
زاړه وژني،ځوانان وژني،کوچنيان وژني
څوک چه پلاروژني،موروژني ،خپلوان وژني
چه په خوب ويده معصوم ،ماشومان وژني
مسلمان ورورمې،خپل ورورمسلمان وژني
ستا رضاته ستا ددين ،عاشقان وژني
دلته ستا په نوم څوک ستا بندګان وژني
دوی په هرځای کې ،پيرو دقران وژني
مونږپه خپلودپردو اجيران وژ ني
چابه دروس اوامريکا بوټان پاکول
که د شاتو مچۍ نشوی بياهم خير دی
No comments:
Post a Comment